POZİTİF...: Farkındalıktan Öte… MINDFULNESS

Yaz gelince, havalar ısınınca kendimi ev dışı faaliyetlere verdim. Nasıl olsa kışın havalar erken karardığında ve soğuduğunda evde bol bol zaman geçiriyorum. Biraz daha fazla temiz hava ve biraz daha sağlıklı bir beden için en uygun mevsim. Ben de; hafta arası yaptığım salon sporuna bir de sabah erken işe gitmeden önce yapılan yarım saatlik sahil koşusunu ekledim. Saat 6.00 da uyanıp bir aceleyle giyinip, sahilde koşu yapıp, hızlı bir duş olup günlük rutinime yetişebiliyorum. Tabi en zayıf halkam olan uykusuzluk beni 22.30 da yatağa sürüklüyor. Öyle olunca işten sonra kendime, sosyal hayatıma, evime ayırdığım zaman da azalıyor. Onun için de uyanık olan saatlerimi her şey/herkes ile dolduruyorum.

Sabah erken koşularımın birinci haftasını tamamlarken içimde bir huzursuzluk hissettim. Aslında tam da keyif almam gereken bir durumun içindeyken neden bu sevimsiz duygu diye düşünmeye başladım. Sanki serin, ferah, tertemiz bir nehrin içindeyim ve bu güzelliklerin hiçbirini farkedemeden akıntının gücüyle sağa sola savrulup duruyorum. O kadar hızlı akıyor ki su, suyun üzerinde kalmaya çabalarken ne suyun ısını, ne suyun temizliğini, ne de nehrin etrafındaki güzellikleri görebiliyorum. Anda kalamıyorum. Sadece suyun üzerinde kalabiliyorum. Durmak istiyorum ama duramıyorum. Ama işte isteyince çare karşına gelirmiş. Benimki de geldi. Ben kendim için uygulamaya başladım. Öğrendiklerimi sizinle de paylaşmak istedim.

Bugün; Psychology Today dergisinin eski sayılarından birinde bir makaleyle karşılaştım. Hayatta tesadüflere yer yoktur! deyişini doğrularcasına karşıma tam de benim ihtiyacım olan konu hakkındaydı. 1 Kasım 2008’de yayınlanan dergideki makalenin adı: The Art of Now: Six Steps to Living in the Moment- Jay Dixit Makalenin orijinalinin linkini aşağıda verdim.

Makalenin vurguladığı gibi; hayat şimdide kendini ortaya döker. Ama genellikle biz şimdiye odaklanmak yerine, geçmişte çözümlenememiş sorunlara ya da gelecekte olabilecek dertlere odaklanarak anın tadını çıkartmayı ihmal ederek şimdinin elimizden kayıp gitmesine izin veriyoruz. Seth Godin;bu haftaki yazılarından birinde hangi konulara endişelenilebileceği hakkında düşünmüş. “Eğer senin karar verebileceğin bir durum değilse ya da senin olmasını engelleyebileceğin bir durum değilse endişelenmenin manası nedir?” Çünkü endişelenmek sadece bizi anı yaşamaktan uzaklaştırıyor. Düşencelerimiz oradan oraya zıplıyor, sakinliğini kaybediyor. Stresleniyoruz, depresif belirtiler gösteriyoruz. Yaşadığımız ana ilişkin farkındalığımız azalıyor.

Anı yaşayanilmenin sırrı; yaşantının kayıp gitmesine izin vermeden, uyanık olarak orada yaşanılanı tam deneyimleyebilmek, düşüncelerinle birlikte sabit kalabilmek yani “Mindfulness” olmaktaymış. (Tam nasıl türkçeleştireceğimi bulamadığımdan makalede geçtiği gibi ingilizcesini kullanıyorum.) İyi de nasıl olunur? Budizm, Taoizm ve yoga gibi felsefelerin temelini oluşturan mindfulnes olabilmenin bir yolu da meditasyon yapmaktan geçiyor.

Performansını arttırmak istiyorsan, onun hakkında düşünmekten vazgeç.

Hep sende olmayana odaklandığın zaman başarabildiğin kadarına, gereken kıymeti vermediğinden onun da tadını çıkartamazsın. Aklın seni yapamadığın/ az olan/ yetersiz kalanı düşünmeye yöneltir ve strese girip anın tadını çıkartmayı kaçırırsın.

Gelecek hakkında endişelenmekten vazgeç ve şimdidekinin keyfini çıkart.

Bir kek yerken, kahveni yudumlarken ya da sahip olduğun işe giderken neşe, keyif gibi olumlu duygulara odaklan. Henüz olmamış ve olup olmayacağı kesin bile olmayan bir şey için endişelenmeye ne gerek var.

Sağlıklı ilişkiler kurabilmek için şimdide kal. Nefes al.

Şimdiye dönmenin en iyi yolu nefesine odaklanmaktır. Şimdi ve burada farkındalığını yükseltir. Çünkü biz nefes alarak şimdiyi yaşıyoruz. Nefes, yaşadığımız sürece bizimle birlikte.

Zamanın tadını çıkartmak için, zamanı kaybet. Kendini akışa bırak.

Paradoks gibi görünse de şimdiyi yaşamak için aslında geçen zamanın farkında olmamak, zaman bitti mi? ne kadarı geçti? diye zamana odaklanmamak gerekiyor. Tabi ki bir sonraki adımını planla ama hangi adımdaysan sonrakini düşünmeden önce sadece olduğun adımın içinde kal.

Seni rahatsız eden bir şey varsa ondan kaçınmak yerine yanına yaklaş. Kabullen.

Sevimsiz bir duygu yaşıyor olsan bile o duyguyla kal. Nasıl ki yaramaz bir çocuğu daha çok sevgi vererek doğruya yöneltiyorsak, kendimizdeki beğenmediğimiz duyguları da severek, kabullenerek geliştirebiliriz.

Bilmediğini kabul et, ilişkide kal.

Çünkü ne zaman bir şeyi çok bildiğimize kanaat getirsek onu geliştirmeye olan ilgimiz azalıverir. Oysa her yeni yaşantıda aynı olduğunu düşündüklerimiz bile aslında bir öncekinden farklı yaşanır. Her gün işe aynı yoldan gittiğimizi sanırız, herşey tıpatıp birbirinin aynı deriz. Ama bir önceki gün ile bugün orada bulunan detaylar farklıdır.

Ve makalede bahsedilen karikatürü de internette bulabildim. Mindfulness olunca ne olacak? diyenler için….